Ik ben één van de deelnemende kunstenaars aan Hier besta ik, kunstenaars portretteren eenzaamheid. Ik schreef over mijn eerste ontmoetingen met Mevrouw G.
De 92-jarige Mw. G. is geboren Amsterdamse, ze was niet getrouwd, heeft altijd gewerkt en was leidinggevende.
De eerste drie keren dat ik bij haar op bezoek kwam lag ze steeds in bed. Ze heeft veel pijn in haar rug zegt ze.
Ze komt niet buiten.
Ze vertelt liggend in bed tijdens mijn bezoek graag over haar leven.
Ze heeft humor en maakt graag een woordgrapje.
In haar huis hangen veel schilderijen die ze vroeger zelf heeft gemaakt.
Omdat ze vergeetachtig is, weet ze veel dingen uit het heden niet meer goed te plaatsen.
Ze is dan ook altijd verrast als ik aanbel, ze heeft mij dan niet verwacht.
Maar vindt mijn bezoek leuk, want dat zegt ze regelmatig.
Altijd als ik er ben, komt er ook iemand onverwacht langs van de thuiszorg of Rode Kruis.
Haar sociale contact bestaat op dit moment alleen uit professionals of vrijwilligers die steeds kort haar leven doorkruisen.
Ik krijg op zo’n moment haar leven te zien in de vorm van een op te lossen probleem.
Voor mij speelt het thema perspectiefwisseling in deze ontmoetingen daardoor een grote rol.
Bij mw. G. speelt dit doordat de dementie haar leven in stukjes opdeelt en de verbinding vaak ontbreekt.
Bij mij omdat er tijdens mijn aanwezigheid steeds mensen binnenlopen die zich inzetten voor een specifiek onderdeel uit haar leven.
Naar aanleiding van de ontmoetingen maak ik in mijn atelier tekeningen.
Hierin mix ik wat ik heb gezien met associaties en fantasie.
De tekeningen kopieer ik, vergroot ik uit en hang ik tussen de schilderijen die zij zelf heeft gemaakt.
Ze is er heel blij mee zegt ze.
Wel vraagt ze mij steeds wat er op staat.
Ze herkent niet wat ik heb getekend en begrijpt niet dat ik haar en haar verhalen heb uitgebeeld.
Afgelopen keer zaten we samen in de keuken en heb ik met Mw G. getekend. Eenvoudige lijnenspel met zwarte stift.
Om de beurt zetten we een lijn. Een hele opgave om weer te tekenen.